Recente reacties
Advertenties
Maandelijks archief: september 2011
Eb en ondergaande zon
Zoals ik al eerder schreef lees ik momenteel de biografie over Maria Vasalis van Maaike Meijer. Bijna alle gedichten van Vasalis ken ik uit mijn hoofd, en deze verschijnen te pas en te onpas in mijn gedachten. 25 jaar geleden … Lees verder
Verdrietig kind, verdrietig gedicht
Ik ben de herfst. Ik ben de regen. Ik ben de storm. Zoek mij maar op, ik sta in alle gedichten. Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, … Lees verder
gevallen engelen in de herfst
Herfst Toornige vreugde doet mij rechtop gaan dwars door de herfstige plantsoenen waar in het nat verwilderd gras rillend naast de zwarte plas een troep verregende kalkoenen verworpen, onheilspellend staat. De wind schuift in de glazen wolken lichtende wakken hemel … Lees verder
Geplaatst in Uncategorized
Tags: broeder, gevallen engelen, herfst, kalkoenen, Mara Vasalis, parken en woestijnen, weemoed, weemoedig
Een reactie plaatsen
Herfst – Maria Vasalis
Herfst Uit het bewegenloze, stomme, zware, omhoog gedoken. En daar stromen blaren zo bijna woordelijk, onverantwoordelijk. Er loopt een kind met lange ruige haren waar de herfstzon hees op wordt en dol. Het water van de vaart stroomt uit de … Lees verder
Geplaatst in Uncategorized
Tags: dood, dorre bladeren, gemis, herfst, lange ruige haren, Maria Vasalis, twijfel, Vasalis, vol-ledig zijn, wanhoop
Een reactie plaatsen
Weemoedig begin van de herfst 21 september 2011
Hol en leeg van verlangen en de gele amberen bomen de groene en barnstenen stammen. Het licht hangt stil in de blaren. Mijn hart is te veel geopend, te veel in het licht gevangen in der wolken licht varen… En … Lees verder
BURNOUT
In de zeventiger jaren werd ik als achttienjarige diep getroffen door de gedichten van Maria Vasalis. “Hoe is het mogelijk” vroeg ik me af “dat deze vrouw het onzegbare zo treffend weet om te zetten in poëzie?” Pas later vernam … Lees verder
Herbst – Rainer Maria Rilke
HERBST Die Blätter fallen, fallen wie von weit, als welkten in den Himmeln ferne Gärten; sie fallen mit verneinender Gebärde. Und in den Nächten fällt die schwere Erde aus allen Sternen in die Einsamkeit. Wir alle fallen. Diese Hand da … Lees verder
